اولین نشست تبیینی، تحلیلی جنبش های دانش آموزی ایران برگزار شد.
به مناسبت روز امور تربیتی در گفتگو با عهد وفا مطرح شد :
امور تربیتی ، پلی برای انتقال فرهنگ انقلاب به آموزش و پرورش
مصاحبه با دکتر حسین مظفر
او متولد سال 1331 در ملایر است و سابقهی وزارت آموزش و پرورش و نمایندگی مجلس را دارا میباشد و اکنون عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام است. سازمان دانش آموزی به دست او تشکیل شد و اکنون به سخنانش در رابطه با نقش امور تربیتی میپردازیم :
عهد وفا: ممنون آقای دکتر که وقت گذاشتید و خدمتتان هستیم. من معمولاً اول بیوگرافی میپرسم ولی بیوگرافی شما فکر کنم آشکار و واضح باشد. فکر میکنم اولین تعامل شما با بحث انجمن اسلامی دانشآموزان توی همان ناحیه شش باشد، درست است؟ یا قبلش هم ارتباط داشتید؟
البته آن سال اوایل انقلاب چون من اولین روزهای تقریباً انقلاب، مسئولیت آموزش و پرورش را عهدهدار شدم نقش اصلی را امور تربیتی داشت. بچههای امور تربیتی، بخشیشان هم دانشآموز بودند. یعنی دانشآموز بودند به این معنا که بعضی از آنها هنوز دیپلم را نگرفته بودند، دبیرستانی بودند و توی فرایند انتقال فرهنگ انقلاب به بدنهی آموزش و پرورش نقش بسیار خوبی داشتند. آن زمان خب هم منافقین خیلی توی فضای آموزشی فعال بودند و هر روز شاهد به هم ریزی مدارس، اعتصاب مدارس، تحریک در مدارس میشد. در همان اثنا در عین حال که یک عده تحریف میکردند، عدهای از دانشآموزان معتقد هم بودند که به شدت توی این فضا مقاومت میکردند، مقابله میکردند، تلاش میکردند با ارتباط با ادارهی ما، نحوهی سامان دادن به مدارس و آرامش دادن در مدارس را به اصطلاح میگرفتند و از طریق بچههای امور تربیتی همکاری میکردند و مدارس را سامان میدادند.
عهد وفا: یعنی اول انجمنها شروع شده بود آقای دکتر؟
اول امور تربیتی بود. اول امور تربیتی بود، بعد از امور تربیتی انجمنهای اسلامی تقریباً شکل گرفت. ببینید این نهادهای انقلابی ما بعضیهایشان ریشهی تاریخی دارند بعضیهایشان بر حسب ضرورتهای زمان به وجود آمده. این اتحادیه انجمنهای اسلامی دانشآموزان ،ریشهی تاریخیاش به قبل از انقلاب به سیزده آبان پنجاه و هفت برمیگردد.
من یادم است بچههای انقلابی ما و متدیّن ما و دانشآموزان انقلابی ما با منافقین مقابله میکردند. خب این در حقیقت ریشهی تاریخیش است، ضرورتش هم که ضرورت حیات انقلاب و استمرار فضای انقلاب بود که ما نیاز داشتیم وقتی که انقلاب شده مدارس ما و فرهنگ شاهنشاهی زدوده شود، فرهنگ انقلاب بیاید. خب ما نیروهای مأنوس به آموزش و پرورش و مدرسه خیلی نداشتیم، بهترینشان همین دانشآموزان دورهی دبیرستانی بودند دیگر. من یادم است بسیاری از اینها بعداً به عنوان امور تربیتی شدند، اصلاً به عنوان امور تربیتی رسماً آمدند استخدام هم شدند بعد از دیپلمشان. همین بچههای دانشآموز ما بودند. اینها ریشههای تاریخی، شما باید ضرورتش که احساس شد که باید از انقلاب دفاع کنند و بعدش هم احساس شد که نه هر صنفی باید در ساختارهای اصلی پایهریزی نظام یک نقش داشته باشد. جمهوری اسلامی و انجمن اسلامی معلمان، انجمن اسلامی دانشآموزان که بعد هم نیروسازی در جلسات و برای ساماندهی که بالاخره یک تدبیر خوبی بود که هم از این ظرفیت استفاده شود و هم فضای انقلاب، یک فضای پر نشاطتری باشد.
خیلیها دنبال پیشاهنگی بودند. یک زمانی هی داشتند زمان پیشاهنگی گذشته را مثلاً به رخ میکشیدند و چه دستاوردهایی داشته و چرا ما آن شیوه را نداریم. میگفتند یک علتی هم این است که بچهها خارج از مدرسه جایی ندارند برای استعدادیابی آنها. خب من چند کار انجام دادم برای رشد و تربیت سیاسی بچه ها ، در داخل مدرسه، شوراهای دانشآموزی را راه انداختیم. کار ما در شوراهای دانشآموزی این بود که بچهها مشارکت کنند در ادارهی مدرسه خودشان.
عهدوفا: دوباره همین اتفاق افتاد.
بله
عهدوفا: نگاهتان صنفی بود آنجا؟ که دانش آموز بیاید مدرسه را مدیریت کند؟
بله مدیریت کند، اداره کند، حتی کتابخانه را اداره کند، اردوهایی که میخواهد برود مشارکت کند خودش برنامهریزی کند، کلاسهای فوق برنامه را چی بگذارند مشارکت اینها باشند. و بعدش هم اصلاً توی انتخابات بتوانند مشارکت و فرایند انتخابات و فرایند سیاسی و انتخابات مسئولان چه طوری باشد. اینها را باید چیز میکردیم. و بیرونِ مدرسه این سازمان دانشآموزی را گفتیم درست شود که آن هم از امور تربیتی باشند که با کنترل خود ما باشد.
عهدوفا: ذیل معاون پرورشی.
بله به خاطر همین بود که رها نشود هر کاری که دلشان میخواهند بکنند. که ما تا زمانی که بچه در داخل مدرسه هست، مسائل داخل مدرسه را باهاش مدیریت کنیم و دنبال کنیم، میرود بیرون هم یک جایی داشته باشیم دیگران تورش نکنند. ما بیاوریم در آنجا، آنجا هم مبانی انقلاب و اردوها و مبانی دینی و کلاسهای اعتقادی و کلاسها و این چیزها را انجام بدهیم.